Niet gedacht maar het gaat toch gebeuren... we gaan voor de vierde keer naar Florida in 2012. Volg onze voorbereidingen en de reis hier op Us in Florida 2012!

Dag 21 en 22 … Sweet goodbye!

Het is donderdagmorgen en we worden wakker in het Westin … Andy schuift de gordijnen open en ik kijk vanuit mijn bed precies op het strand en de zee… Ik wil nog niet weg!!

Maar helaas, het zit erop…
Eerst haalt Andy koffie en croissantjes en cake bij een ‘Bakery’ die iets verderop onder het Hilton zit. We hebben zelf een Starbucks onder in het hotel… daar waren we gisteravond al… hij had net zo goed daar een ontbijtje kunnen halen…. maar dit smaakt ook prima.
Dan gaat Andy nog even alleen op pad, genieten van de omgeving, hij gaat ook even bij een pier kijken waar vissers zitten en filmt nog wat langs de strandweg.
Als hij thuiskomt besluiten we de auto te halen, in te (laten!!) laden en te vertrekken met een kleine détour! Gisteravond kwamen we door de verdwijntruc van Mauro helemaal niet meer toe aan mijn bestemming… Michaels! En ik wil toch heel graag nog wat scrapspulletjes halen en een deel van het boodschappenlijstje van een vriendin afwerken.  Postzegels heb ik voor haar gisteren al bij de CVS gescoord… al had hij er nog maar 11, maar beter dan niets!
Bij de Michaels vraag ik maar direct waar ik de spullen van het lijstje kan vinden maar de verkoopster kan me niet echt verder helpen. Uiteindelijk vind ik zelf (heel ergens anders) in ieder geval 2 tijdschriften van het lijstje en wat scrappapier…  Ik kies zelf nog  clear stamps en wat stickers.  Opvallend is dat ook hier het Halloween rek al zo goed gevuld is (dat is pas in oktober!). Ik zag gisteren bij de Toys r Us (op de Babies r Us afdeling) ook al zulke schattige Halloween rompertjes en jurkjes… maar ja, wat gebruik je dat nou in Nederland….
Na een (naar mijn zin te korte) tijd in de Michaels proppen we het bij de bagage… We hebben 2 koffers die op 50/51 lbs zitten (23 kilo dus prima) en een lichtere tas die we inchecken… maar die zit ook vol. Dan maar in de handbagage erbij.
We gaan richting vliegveld … op het laatst merken we wel dat de kids het ook niet leuk vinden, zo’n afscheid…. De achterbank gedroeg zich meestal uitstekend maar nu is het even helemaal mis, de laatste 10 minuten… Als we eenmaal bij de Car Rental Return arriveren is er weer genoeg te beleven en is de strijd weer voorbij. We leveren de auto in (2000 mijl gereden!!) en het bonnetje staat op 0… zoals het hoort. Dan naar de pendelbus die ons naar de vertrekhal brengt, ook dat gaat snel en soepel.  Aangekomen bij British Airways staan er 2 of 3 stellen/gezinnen voor ons bij de balie maar die is dan ook ng potdicht. Het duurt 3 kwartier voordat ze open gaan… we zijn gewoon te vroeg. Achteraf zijn we er blij mee want we zijn inderdaad de 3e in de rij en er gaan 3 balies open.
We treffen John als Customer Service Agent van BA. Een aardig ogende, wat oudere man… maar wat heeft hij het zwaar! We hebben 2 uur vertraging, gaan onze aansluiting missen (net zoals de meeste andere Duitsers, Noren, Zweden etc etc) en we moeten (net als de anderen) overgeboekt worden op een andere vlucht. En hoe dat werkt, daar heeft Sir John geen kaas van gegeten!  We staan ruim een half uur aan zijn balie! Offloaden, loaden… shift F10… de dame naast hem weet precies hoe het moet en als hij het echt niet meer weet komt ze wel helpen maar dat is alleen in uiterste nood (en hij vraagt ook niet om hulp). Na veel zuchten en steunen komen er toch 8 boardingpassen uit… 4 voor half 8 en 4 voor morgen vanaf Heathrow naar Amsterdam. De vlucht van half 9 morgenochtend gaan we niet halen, die van 12 uur zit vol … het wordt dus die van 13.20 uur. Het is gewoon niet anders, een andere maatschappij is ook niet bespreekbaar… Anderen om ons heen hebben het nog slechter dus we klagen maar niet…. 
Wel moet John nog vouchers printen zodat we wat te eten kunnen halen… We krijgen food vouchers voor $9 per persoon (hadden we vorig jaar ook)… Helaas krijgen we nu 1 voucher van $36 wat betekent dat we allemaal bij hetzelfde restaurant moeten eten. Dat vindt Milan geen goed idee! Het is niet anders. John baalde ook nog even dat ze vergeten waren om hem toestemming in het systeem te geven om deze vouchers te printen, maar gelukkig was hier de buurvrouw weer behulpzaam…. wegwezen hier!!
Door de douane geen probleem, dus op zoek naar de gate en dan naar een eettentje. Bij de Gate (bij E) zien we niks bijzonders dus lopen we naar D. We vinden een Sushi restaurant waar ze ook nog ander eten hebben dus daar gaan we de bon uitgeven. Mauro en ik kiezen Sushi, Andy Fried Rice met Chicken en Shrimp (die zijn voor mij) en Milan wil niks… Hij eet uiteindelijk ook wel sushi mee!
We blijven wat extra lang hangen want we hebben nog ruim 4 uur door te brengen op het vliegveld voordat we zullen vertrekken. Op een gegeven moment verwisselen we deze plek toch maar voor een paar stoeltjes bij de Gate (waar Milan toch nog een hotdog scoort) en ik betaal toch maar voor internet… dan kunnen we tenminste verbonden blijven met de buitenwereld.
Om half 8 vliegen we en op zich gaat de vlucht soepel. Het lijkt erg op de heenreis, zelfde films, zelfde eten… maakt niet uit, we willen toch het liefste wat slaap pakken. Lukt aardig, ook voor de jongens… Tegen kwart over 7 (Engelse tijd) gaat het licht weer aan, krijgen we een muffin als ontbijt en om half 9 staan we op Heathrow. Ik ben van plan te gaan vragen of we toch niet op een andere vlucht kunnen. Bij de transfer balie staat een hele lange rij en als ik iemand er naar vraag blijkt deze rij 1 uur te duren. Bovendien is onze bagage al doorgelabeld dus we krijgen toch geen andere vlucht. Ach we zien wel…. we zoeken een plekje waar we wat tijd kunnen doorbrengen en twee aan twee gaan we er af en toe op uit langs de winkeltjes. Ik zie hier ook een service balie van BA en ga vragen of we nog ergens recht op hebben. We krijgen opnieuw vouchers om iets te eten, dit keer ter waarde van 10 GBP (pond). Ik krijg er nu wel vier en dat is handiger! We kunnen nu iedere keer bij de EAT wat uitkiezen en zelf uitrekenen tot we ongeveer op 10 pond zitten en dan betalen. Dat doen we drie keer maar op het laatst moet ik het al aanvullen met verpakte stroopwafels en zakjes chips want we hoeven echt niet meer te eten. De laatste bon geef ik weg aan een gezin met 2 kinderen die net ook wat bij EAT aan het bestellen zijn.
Dan kunnen we boarden bij A22 en dat gaat vrij vlot. We nemen vier stoelen op rij 15 in bezit en zo landen we om half 4 op Schiphol. Ik heb nog twijfels of onze bagage er wel zal zijn (onze John had dit gewoon op de BA 430 gelabeld ipv BA438) maar hoera!!! Ook dat lukt vandaag! Als we buiten staan zien we ook binnen vijf minuten de auto van Fred (die ons komt ophalen)… heerlijk als het zo vlot loopt. Binnen 40 minuten staan we weer thuis … dat wordt uitpakken, wassen enzovoort… maar we doen het rustig aan, we hebben nog het hele weekend ervoor!

Dag 20 (woensdag 20 juli) Miami Beach…FLL Beach

Vanmorgen gaan we zonder ontbijt de deur uit, we gaan onderweg wel iets vinden om te eten. We rijden richting Miami, Andy is hier heeel lang geleden met vrienden geweest en wil wel eens kijken hoe het was. We vinden Miami Beach en zien een bordje Art Deco District dus we zitten goed.

De jongens zijn druk achterin met de Nintendo’s en als we een parkeerplaatsje vinden bij een parkeermeter en er een dollar in hebben gegooid willen ze niet uit de auto. Ze hebben er duidelijk geen zin in. Andy kijkt snel wat rond en dan gaan we maar weer verder, we stoppen weer even bij een CVS en halen daar wat broodjes en pakjes crackers met kaas en worst (vooral Milan vind die snackpacks erg lekker). Simpel ontbijtje maar het volstaat. We besluiten maar weer terug te rijden naar Fort Lauderdale, ik wil gewoon naar het strand en daar genieten.

We rijden terug naar het hotel en geven de auto af. Als we boven komen is de schoonmaakster net aan onze kamer begonnen maar ze verdwijnt weer …het maakt niet uit zegt ze. Een half uur later gaan we naar het strand, ik haal handdoeken en ga 2 bedjes op het strand regelen. De jongens willen liever naar het zwembad maar uiteindelijk komen ze toch ook, en ze vermaken zich uitstekend in de zee. Andy en Mauro gaan ook nog even bij de jetski’s kijken en twijfelen maar ze gaan er uiteindelijk toch geen een huren. Na een uurtje ofzo willen de jongens toch weer liever naar het zwembad en het is ondertussen ook lunchtijd. We claimen ook hier weer 2 bedjes en bestellen bij de bar nog chicken wings en chicken quesadillas. Dat krijgen we netjes in 2 plastic dozen bij de bedjes aan het zwembad. Smullen!

We zwemmen nog een tijdje (en zonnen, het blijft heerlijk droog vandaag). Dan beslissen we nog 1x naar de Toys r Us te rijden (we zien op internet dat er 1 op 10 minuten rijden is) voor de nieuwe Cars 2 autootjes die van kleur veranderen in water (color changers)… exclusief bij Toys r Us. Natuurlijk vindt Mauro er ook weer een goocheltruc maar als we bij de kassa komen heeft ie ‘m weggegoochelt! Nergens meer te vinden, waarschijnlijk ergens neergelegd om naar een ander stuk speelgoed te kijken. De mannen die er werken zijn heel behulpzaam en lopen alle (!!) paden langs om te kijken of ze het doosje kunnen vinden… maar het wordt niet gevonden. Kind verdrietig… ze gaan kijken of ie in de andere Toys r Us (in Plantation) op voorraad is en daar moeten er 2 zijn. We besluiten dan maar daar heen te rijden. Wel jammer want hier in de buurt moet ook een Michaels zijn en ik heb nog een boodschappenlijstje van een vriendin… ik kom er maar niet aan toe… helaas dus ook nu geen Michaels (voor scrapspullen enzo).

De jongens vallen weer in slaap op de achterbank, zelfs als we eenmaal bij de andere Toys r Us (25 min verderop) stoppen. Andy gaat even alleen naar binnen (hij weet dat hij met mij of de kids erbij niet zo snel weer buiten staat) maar het duurt ook nog wel 20 minuten voordat hij weer terug is, inmiddels is Mauro wakker en ook de winkel in om Andy te zoeken. Maar hij heeft het doosje gevonden! En dat allemaal voor $3.98 (clearance prijs, dat wel)!

Goed…volgende missie is eten. De jongens zijn moe…. heel veel is dus niet aan hun besteeed. Onderweg rijden we over Las Olas Boulevard (toevallig) en dat ziet er supergezellig uit! Wie hier ooit komt moet zeker daar ergens gaan eten! Ik zie een Cheesecake Factory en die staat nog op mijn wensenlijstje! Maar helaas, de kids hebben echt geen zin … dan besluiten we om voor de allerlaatste keer nog maar weer eens een Mac te zoeken (makkelijk, goedkoop en kids blij). Milan wil door de drive want die wil heel graag een speeltje bij zijn happy meal voor kids onder 3 jaar. Dat heeft hij op een plaatje gezien maar hij snapt ook wel dat het gek is als hij erom vraagt (hij is tenslotte AL 7!)

We spreken af wel binnen te eten maar dat ik er gewoon om ga vragen, en hij krijgt het ook. Hij hoeft geen star wars zwaard meer, hij is heel blij met zijn Ronald McDonald badspeeltje! Moet ook zeggen dat het een stuk unieker is haha, hij heeft nog gelijk ook om hiervoor te kiezen!

Terug bij het hotel laten we de auto parkeren, gaan we even boven de spullen wegzetten. Ik check ondertussen online even in voor de vlucht van morgen naar Londen en dan van Londen naar Amsterdam en dan gaan we weer naar beneden. We willen nog een stukje wandelen, koffie halen bij de Starbucks (zit hier beneden in het hotel, luxe!). Ze hebben buiten heerlijke loungebanken staan met uitzicht op zee… zo zou je iedere dag moeten beginnen. Hier in de ochtend een bakkie halen en dan daar opdrinken!

De kids spelen nog even in een speeltuintje op het strand. Verderop zijn nog winkeltjes, een pleintje (op Aruba hebben ze exact zo’n pleintje, grappig!) met een CVS, kleine kraampjes en veel toeristische winkeltjes. M&M eten nog een ijsje bij de Haagen Dasz.

Dan lopen we terug, we kijken nog wat TV en ik schrijf het blog van gisteren… loop nog steeds een dagje achter. Morgen doen we niet veel bijzonders meer… we vertrekken tegen de middag naar het vliegveld voor de vlucht van 17.20 uur naar Londen… wat jammer dat de vakantie dan voorbij is!

(foto’s volgen nog!)

Dag 19 (dinsdag 19 juli) … reizen, zwemmen, shoppen…

Eigenlijk verliep deze dag zoals jullie eerder reisdagen op dit blog hebben kunnen lezen. Via Google Maps hadden we de route van vandaag berekend op ietsje meer dan 4 uur… de TomTom berekende Key West-Fort Lauderdale in bijna 5 uur…

We begonnen de dag weer met een heerlijk ontbijt van Doubletree. Het is voor mij wel het lekkerste ontbijt van deze vakantie… gewoon lekker de keuze. Ik begin met een pannenkoekje met fresh cheese, volgens mij een beetje Mexicaans… echt lekker met verse aardbeien (en slagroom).

We pakken alle spullen en stouwen (echt…) ze in de auto (dat wordt nog wat reorganiseren voordat we in het vliegtuig kunnen). Dan rijden we om 9 uur weg uit Key West. Het was leuk hier maar doordat ik zoveel positiefs had gelezen had ik misschien te hoge verwachtingen. Maar we hebben ons hier zeker vermaakt hoor!!

		Onderweg…. Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

We rijden lekker door en na een aantal uur maken we een stop bij de CVS voor wat drinken en een plaspauze. Zo heerlijk hier dat bijna iedere winkel gewoon een toilet heeft! Milan vindt een rek met ZhuZhuPets (een soort knuffelhamsters die geluid maken). In Nederland zijn deze vrij prijzig maar hier staat een bordje 5/$10 … het zal toch niet? Ik informeer en wat blijkt.. alles is $2 per stuk, zelfs de politiestations die geprijst staan voor $24.95. Ze kiezen allebei een beestje en een accessoire en nog een setje kleertjes en zo hebben we er dus 5 (maar ze verkochten ze ook gewoon voor $2 los hoor). Nog wat chips en M&M’s (pindakaas en pretzels!!) en we kunnen Key Largo weer verlaten.Ze zijn een tijd zoet op de achterbank met hun nieuwe spullen.

 

Even later rijden we weer langs de outlet in Florida City en ons hotel in Homestead zien we ook vanaf de snelweg liggen. We lunchen in Florida City, de naam van de tent zal ik maar achterwege laten… het was weer zo’n grote gele letter

Tegen 2 uur arriveren we in Fort Lauderdale, wat is het hier mooi!! We rijden langs het strand richting het hotel en als we de oprit van het hotel oprijden krijgen we een kaartje met het nummer dat we moeten bellen als we onze auto weer terugwillen… dit hotel (Westin Beach Resort) heeft alleen Valet Parking (en je betaalt er $25 per dag voor) dat wisten we van te voren. Maar door het ‘koopje’  op Priceline van $70 per nacht nemen we dit graag erbij!! Dit is luxe!

We krijgen een kamer in de Noordwing van het hotel op de 11e verdieping aan de zijkant. Daardoor hebben we zowel (deels) zeezicht als uitzicht op de intercoastal waterway. Leuk! Wat varen daar trouwens een giga jachten zeg!

Nadat we de koffers op de kamers hebben gezet gaan we eerst snel weer de zwemspullen aan doen. We gaan lekker naar het zwembad (op de derde verdieping) en blijven daar twee uurtjes. Andy en Mauro gaan ook nog even op het strand kijken dat met een loopbrug vanaf het hotel te bereiken is (dan hoef je de weg niet over te steken). We krijgen trouwens ook 2 bedjes gratis op het strand.

Dan gaan we omkleden en op pad… we willen naar de Sawgrass Mills, de grootste shopping mall van Florida (volgens de boekjes)… daar moeten we natuurlijk wel geweest zijn. We rijden verkeerd… en doen er heeeeel lang over om er te komen, ik wil er niet meer over nadenken… Uiteindelijk valt het mee omdat de jongens in diepe slaap zijn gevallen en heel graag naar de Build-a-Bear willen dus ze zijn heel lief .

Als de TomTom het toch heeft gevonden parkeren we bij de SuperTarget en gaan eerst wat eten… of toch niet want vlak bij de foodcourt zien ze de Build-a-Bear al… In Orlando kwamen we erachter dat er Smurfen zouden komen. Mauro spaart smurfen dus hij wil ze zien! We gaan kijken, de knuffels die je kunt laten maken vinden we niet bijzonder maar Milan wil er toch graag een. We zien die alweer in een grote mand op zolder verdwijnen dus we sluiten een andere deal met hem, wel het smurfenshirtje maar op een gewone (goedkoopste) beer (van $10). Hij helemaal blij want hij zeurt al lang dat hij ook een ECHTE build-a-bear wil sinds Mauro er 1 heeft uit NY. We bietsten ook nog de smurfenposter erbij dus helemaal goed.

Speciaal voor Robert-Jan (MattRob), we kwamen bij de Build-a-Bear ook nog een outfit tegen die uitstekend bij je nieuwe t-shirt past!

Dan eten… kids kiezen Burger King, wij Chinees. Niet bijzonder maar het vult de maag en we krijgen er weer energie van. Door onze ‘verdwaling’ hebben we shoptijd verloren dus de pas moet erin! We lopen de Mall door en vinden wel weer e.e.a. bij de GAP outlet en een boekje bij de Disney winkel (ook een outlet). Verder kunnen we ons aardig inhouden. Om half 10 sluiten de winkels en dan hebben we net ons rondje klaar.

We rijden terug naar het Westin en de jongens gaan lekker in bed nog TV kijken, uiteindelijk is het half 12 en zijn ze nog wakker (hadden in de auto geslapen)… ik kruip er maar bij (en Andy ook) en het licht gaat uit. Morgen de laatste volle dag van de vakantie!

Dag 18 (maandag 18 juli) Key West, beach or no beach

We worden vanmorgen wakker op Key West en gaan genieten van een heerlijk ontbijtje! Omdat we dit hotel een paar weken annuleerden en een package boekten (een aanbieding) krijgen we nu gratis ontbijt erbij. En dat ontbijt is echt prima! Er is echt van alles, van muffins, wafels (zelf bakken), vers fruit en dan ook nog de wat mindere zaken zoals porridge en andere dingen die wij maar overslaan. Kids roosteren heerlijk een broodje. De serveerster komt nog even vertellen dat eigenlijk alleen kids tot 3 gratis ontbijten, maar voor deze keer… De receptionist vertelde ons gisteren bij het inchecken iets heel anders, morgen zien we wel weer (dan is het helemaal geen probleem, gewoon gratis ontbijt, ook voor de kids).

Met wat zachte dwang krijgen we de mannen zover dat we naar het strand vertrekken. We besluiten om niet met het Doubletree busje naar Smathers Beach te gaan maar gewoon met de eigen auto. Er staan daar parkeermeters en met een quarter kun je al een half uur staan. Wat waren we blij dat we met de eigen auto waren. Richting het strand kwam al een vreemde penetrante lucht de auto binnen maar op het strand was het nog veel erger. Waar de lucht vandaan kwam geen idee, maar met twee types die niet tegen de meeste luchtjes kunnen was er maar een optie, weg hier (zelf vond ik het ook echt niet fijn!). We wilden eerst nog een stukje de Keys afrijden om een ander strand te vinden maar we konden ons niet iets herinneren van de heenweg waar ook een goed stuk strand was. Dan maar naar het centrum. We rijden met de auto door Duval street, kijken nog een keer bij de boei. Dan gaan we naar de andere kant van Duval Street, in Front Street zit een leuke vliegerwinkel (hebben we op internet gezien), daar gaan we naar op zoek.

Die vinden we dus Mauro en ik gaan daar even kijken. Hij vindt daar nog iets wat hij eerder al in New York had gekocht (iets dat zweeft aan een touwtje, vraag me niet meer hoe het heet) maar al stuk was gegaan. Hij blij!

We rijden nog langs de andere kant van Key West en spotten daar een Publix en een Outback (ik besluit eigenlijk dat ik daar vanavond wel wil eten, hoeven we niet weer het centrum in)! We gaan nog even de Super K Mart in… wat een vreselijke winkel. Overal dozen en zooi. We vinden water en nog wat ander spul (t shirts voor de jongens en 1 voor Andy) en dan wil ik er snel uit…hier hoef ik niet meer heen.

Terug naar het hotel, de jongens gaan lekker zwemmen, tot het gaat regenen, het gaat weer hard dus komen ze naar binnen. Ze kijken even TV en doen rustig aan en dan willen we er toch nog even op uit. We gaan nog even naar het centrum terug en gaan kijken op Mallory Square, maar we zijn duidelijk te vroeg voor het vertier waar het om bekend staat. We gaan nog een keertje langs de vliegerwinkel, naar de Key Lime Pie Factory en bekijken wat winkeltjes.

 

Dan gaan we weer in de auto en rijden we richting Outback. We hadden gezien dat daar nog wat winkels omheen zaten dus daar kunnen we nog wel een uurtje de tijd mee doden voordat we aan tafel kunnen. We bekijken een speelgoedwinkel (waar de jongens natuurlijk weer wat scoren, de een weer een goocheltruc, de ander een knuffel, eerlijk gezegd kocht ik ze daarmee om want ze wilden eigenlijk niet naar Outback ). Daarna lopen we nog de Sears binnen maar zien er verder niks, Andy kijkt ook nog in een sportwinkel…maar zoekt eigenlijk ook niks… Dan maar kijken of we een tafeltje kunnen scoren.

Dat is hier geen probleem, we kunnen direct aan tafel. We kiezen bewust geen voorgerecht want na gisteren zijn we bang dat we dan geen trek meer hebben in het hoofdgerecht. De jongens kiezen vandaag allebei nuggets, Andy kiest voor de NY Strip en ik de Outback special.

Voor een toetje ben ik de enige maar ik kan Key West toch niet verlaten zonder een Key Lime Pie te hebben gegeten. Later zie ik dat onze ober de mayor op FourSquare is (voor de kenners)… lachen vind ik dat!

We gaan terug naar het hotel waar de jongens nog met Andy ga zwemmen, ik doe niet meer mee, ga de foto’s bij het blog uitzoeken.

 

Eerst komt Mauro naar binnen (zijn ogen doen pijn van het chloor) en een uur later volgen de andere twee ook. Kids duiken lekker het bed in en vallen zo in slaap… wij pakken de spullen in want dit is alweer het einde van Key West voor ons. Ik heb me vermaakt maar toch anders als ik had gedacht, ik had me er toch meer van voorgesteld, doordat het strand niet was wat ik me ervan had voorgesteld…misschien is het ook meer een plek om lekker met z’n tweetjes van te genieten…

Het hotel was prima, het ontbijt was heerlijk en het zwembad hadden we ons iets groter voorgesteld. Wat we jammer vonden was de enorme drukte in het hotel en dan vooral met Hollanders. De ligging is een beetje niemandsland, dat is wel jammer maar ze proberen het goed op te lossen met pendelbusjes en niets is natuurlijk ver weg op Key West.

Morgen een lange rit voor de boeg, maar wel de laatste..

Op naar Fort Lauderdale waar we nog 2 nachtjes blijven en dan moeten we weer terug naar Nederland… nog even niet aan denken.

Dag 17: rit naar de Keys .. park of geen park

We worden heerlijk wakker in het Hampton Inn in Homestead, dit is een prima hotel voor de doorreis, het lijkt helemaal nieuw maar bij navraag blijkt het er toch al 2 jaar te staan.
We hebben hier complimentary breakfast dus we gaan naar beneden om te ontbijten. Mauro wil geen ontbijt en blijft even op de kamer TV kijken. Ik had niet veel van het ontbijt verwacht maar er is vanalles, zelf wafels bakken, vers fruit, eitjes… We genieten ervan en dan gaan we boven alles op de kar laden en Andy en Milan gaan het in de auto zetten. Mauro heeft besloten toch iets te willen eten dus ik ga met mijn koffie toch nog even bij hem zitten. Hij neemt een lekker geroosterd broodje en 2 bekers melk  en dan kan hij ook er weer even tegenaan. Niet veel later rijden we de turnpike op, op naar Key West. Ik heb twee mogelijke stops ingepland, de eerste is al vrij snel op Key Largo. Het John Pennekamp State Park zou een mooi gebied zijn dus daar willen we wel een kijkje nemen. De kids hebben geen zin in een boottocht van 2 uur (na de tramtocht van 2 uur van gisteren) dus willen we bij het strand kijken. Bij de ingang meldt de ranger mevrouw dat het $40 entree is, pardon? Ik dacht echt te lezen op het bord $10 voor vier personen. Haha, grapje… today is free. Zeker omdat het zondag is? We vinden een mooi plekje vlakbij het strandje, gaan even in het aquarium kijken en in de winkel. We kopen 1 badlaken (hadden we nog niet gevonden) voor $9 en dan willen we ons installeren op het strand. We kleden ons om, zetten de koelbox bij een picknicktafel, de jongens jumpen (met waterschoenen!) in de zee. Maar de zee is vrij vol met zwarte alg (?) en daardoor zijn de stenen/rotsen ook glibberig. Ik vind er niks aan. Bij de koelbox worden we lek gestoken door de muggen (nog erger dan gisteren) en dan besluiten we dan dit gewoon niet ons ding is. Misschien is alleen een boottocht hier leuk, het strandje is het zeker niet! We pakken alles weer op en gaan verder… dan maar door naar Key West.
Na nog een stukje rijden komen we op Islamorada zien we links ineens Theatre of the Seas. Daar heb ik ook wat over gelezen, dus daar kunnen we ook een kijkje nemen. We zien een kleine ingang en hebben eigenlijk niet echt een idee wat we daar kunnen gaan zien.

Met de dolfijnen zwemmen hebben we al 2x eerder gedaan dus dat hoeft niet. We betalen entree, hadden ergens nog een coupon dus $10 korting is toch meegenomen. Dan gaan we het park binnen. Het is niet supergroot maar we hebben ons wel uitstekend vermaakt! We begonnen met een boottochtje van 5 minuten waar twee dolfijnen in de boot speelden, het was nl. een bottomless boat, waar de mensen aan de rand zaten. De dolfijnen speelden ook continue achter en naast de boot.

Daarna hebben we wat door het park gelopen, bij alle hele mooie vissen gekeken en vissenvoer gekocht voor ze. We hadden wel een beetje medelijden met de (oude?) schildpad met het zwemvestje aan:

Ook zagen we de parrots die later bij de show meededen:

		Dag 17: rit naar de Keys .. park of geen park Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Er was een strandje bij maar wij hadden geen zin meer om weer nat te worden. Toen we terugliepen kwamen we in het einde van de show bij de vissen en krokodillen (hier lagen wel de grote die we gisteren niet hadden gezien).

Daarna konden we aansluiten bij de show met vogels.

		Theater of the sea–Parrot Show Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

En daarna de dolfijnenshow. Dit was leuk. In open water (dus het zag er natuurlijker uit dan bij Seaworld) en veel kleinschaliger.

		Theater of the Seas –Dolphins Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Tenslotte nog een zeeleeuwenshow en zo waren we een paar uurtjes verder.

Het was wel ontzettend warm intussen dus wilden we allevier wel graag weer in de airco van de auto! Onderweg zouden we nog wel iets te eten vinden. En inderdaad… een half uur verderop komen we winkelcentrum tegen met een Mac… het zal toch niet… maar we hebben allemaal wel trek in kipnuggets dus dat gaat het toch worden (ach zo blijven we ook binnen ons budget). We eten en drinken zodat we weer energie hebben voor het laatste stuk van de reis naar Key West.
Nog 1.45 uur staat er op de teller, de kids vermaken zich uitstekend met de DS en roepen af en toe een positief geluid als ze naar buiten kijken. Dit is een leuke route zo over de bruggen met aan beide kanten de zee. En dan zijn we ineens bij het Doubletree Grand Key Resort.
Het ziet er prachtig uit, we worden snel aan een kamer geholpen  maar als we boven komen vinden we deze eigenlijk helemaal niet leuk. We hebben wel een balkon maar dat kijkt uit op de parkeerplaats en niet op het zwembad. Ik ga dus terug naar Joe, bij de receptie en vraag hem een andere kamer. Het is vrij vol (blijkt dat er net een bus vol Nederlanders is aangekomen, bleh!) maar hij heeft nog een kamer beneden bij het zwembad. Die is nog niet klaar nu maar wel over een half uur. Ok, dan wachten we daar op. Na een half uur is de kamer nog niet klaar en krijg ik een bon voor 2 gratis drankjes bij de poolbar. Dan nog 5 minuten later, onze kamer is klaar. Prima kamer, wij zijn tevreden, de jongens kunnen vanuit de ‘tuindeur’  zo naar het zwembad lopen. Ze gaan zwemmen en ik volg even later ook. Na een uur overleggen we even want we moeten toch wat gaan eten en we willen eigenlijk ook de pendelbus naar het centrum nemen. Die gaat om 7 uur weer dus moeten we die wel halen, anders wordt het te laat.
Als we om kwart voor 7 keurig bij de bus staan blijken meer mensen hetzelfde idee te hebben. Er komen meerdere busjes, en bij de tweede kunnen wij mee. We stappen uit bij Duval Street en Andy wil graag naar het Southernmost Point … helaas is dat net helemaal aan de andere kant. We besluiten toch daar naar toe te lopen. Het is wel wat ver voor de kids en vooral Milan klaagt.
 We kunnen ook niet echt iets vinden waar we willen eten en als we een aardig eind in de richting zijn zien we een Dennys.en we gaan dat maar eens proberen.
We beginnen met de tacochips met saus … en die is zoooo lekker dat iedereen er van smult en als het hoofdgerecht komt heeft niemand eigenlijk meer honger. Maar het smaakt wel goed!

Dan lopen we door en maken we eindelijk een foto van de bekende boei!

Dan snel terug naar de bushalte van Doubletree, gelukkig stopt de bus ook aan deze kant van Duval Street. Binnen 5 minuten is de bus er en kunnen we (wel staand) mee. Dan is het einde van de dag, de jongens in bed, TV aan en nog even het blog schrijven… morgen weer een dag Key West.
Welterusten